Кәрі құда келді жан танымаған,
Нұр көктемді күтеді сағына адам.
Төлдің басы көбейіп жатыр күнде,
Азан-қазан аула іші азынаған.
Тіршілік те қыстақта қыза түсер,
Бала кезден таныс сәт бәрі маған.
Түйе боздап, қой қоздап, қорада шу
Қозы-лақтар ойнақтап маңыраған.
Бөтелкеден сүт ішкен жас сәбидей,
Қошақаннан айналдым жамыраған.
...Сол «әуенді» сағынып келіп қалдым,
Балалықтың бақытты бағына аман.
Ауыл, бізді осылай шақырады,
Балдәуренді оралтып тағы маған!
Е.АЛТАЙҰЛЫ