БИЫЛҒЫ ЖЫЛДЫ МЕМЛЕКЕТ БАСШЫСЫ «ЖҰМЫСШЫ МАМАНДЫҚТАР ЖЫЛЫ», ДЕП ЖАРИЯЛАҒАНЫН КӨҢІЛІМ ҚҰП АЛДЫ. СЕБЕБІ, ЕЛ ДАМУЫН, ӨРКЕНДЕУІН АЛҒА СҮЙРЕЙТІН ЛОКОМОТИВ – ҚАРАПАЙЫМ ЖҰМЫСШЫЛАР. СӘУЛЕТШІНІҢ СЫЗҒАН СЫЗБАСЫН, ҒАЛЫМНЫҢ ЖАСАҒАН ЖОБАСЫН ӨМІРДЕ ЖҮЗЕГЕ АСЫРАТЫН – СОЛАР. ЖҰМЫСШЫ – ҚАНДАЙ ҚОҒАМНЫҢ ДА ҚАЙЫСПАС ҚАРА НАРЫ. СОНДЫҚТАН 2025 ЖЫЛДЫҢ «ЖҰМЫСШЫ МАМАНДЫҚТАР ЖЫЛЫ» АТАНҒАНЫН ӨЗ БАСЫМ ОЛАРҒА КӨРСЕТІЛГЕН ҚҰРМЕТ ЖӘНЕ ОСЫ МАМАНДЫҚҚА ЖАСТАРДЫҢ ҚЫЗЫҒУШЫЛЫҒЫН ОЯТАТЫН ИГІ БАСТАМА ДЕП ҚАБЫЛДАДЫМ.
Әркімнің туған жері – ұжымағы. Ауылым көркейсе, жаным сүйсінеді. Талай жерлерде болдым, бірақ ешқайсысы туған өлкемдей ыстық көрінген емес. Бүгінде Құрманғазы ауылы қала типтес елді мекенге айналса, онда жұмысшы тап – құрылысшылардың төккен тері, қалдырған қолтаңбасы жатыр. Мақтануға тұрарлық іс. «Аудан орталығына көрік берген анау аудан әкімдігінің, сіздер (редакция) отырған бұрынғы атқару комитетінің, Абай, Әуезов орта мектептерінің, агроколледждің ғимараттарын біз салғанбыз. «Жақсы», «өте жақсы» деген сапамен тапсырдық. Содан бері елу жылға жуықтаса да олар әлі міз бақпай тұр», дейді Қазақстанның Құрметті құрылысшысы, Құрманғазы ауданының Құрметті азаматы Мәлік Матыбаев ағамыз. «Аудан орталығында қазіргі Құрылысшылар ауылы деген атымен болған жоқ. 1974 жылы қазіргі Мұхтар Әуезов атындағы орта мектептің орнында өр суы жатқанының, Кресті ауылының балалары сазанды қуып жүріп шаншығанының куәсі болғанмын» дейді құрылыс саласының ардагері Елдос Бектеміров ағамыз. Біздің бала кезімізден есімде қалғаны аудан орталығы – Құрманғазы ауылы басқа елді мекендерден көп ерекшелене бермейтін. Төбесіне шөп өскен, жаңбыр өтпесін деп күл төгілген, қабырғасы сиырдың жапасын қосқан сазбен сыланған тоқал тамдар менмұндалайтын. Еңселі дегенде қос қабатты Ломоносов орта мектебі, ПМК-903, СПМК- 29 мекемелерінің ғимараттары, аудандық аурухана, үш қабатты мектеп-интернат, кәсіптік- техникалық училище және керемет саябақ бар болатын. Сексенінші жылдары олардың қатарын үш қабатты Абай, қос қабатты М.Әуезов орта мектебі толықтырды. Орталықтан басқа жердегі көшелердің бәрінің шаңы бұрқырап жататын. Аудан орталығының Бұзауслан, РТС мөлтек аудандары жаңбыр жауса, саз балшыққа айналатын. Жоғарыда Елдос Бектеміров ағамыз Құрылысшылар ауылының болмағанын айтса, Бұзауслан ауылында бірнеше, Жапырықта бір қолдың саусағын толтырмайтын үйлер бар еді. Қазір бәрі өзгерді.Оған сәл төменде тоқталамыз. Қазір құрылысшылар жайлы әңгімеміздің желісін жалғайық.
Жұмысшы дегенде, көз алдыма туған жерімізді көркейткен құрыш қолды құрылысшылар келеді. Жаздың ыстық аптабында, көктемнің өткір желінде, күздің қара суығында, тіпті қыста да жұмыс жасайтын жанқияр адамдар. Ыстықта белге дейін шешініп тастап, тілерсегі майысып, терлеп-тепшіп жүріп зембілмен тас пен ерітілген цементті тасығандарды көре қалдық. Көзіне құйылған ащы терді қолымен бір сүртіп, қабырғаны өруді жалғастырған тас қалаушы да көз алдымызда. Біте келген құрылыстың ішінде шашы мен бетін орамалмен байлап алып, нәзік жандар – сылақшылар жүретін. Осылардың бәрі де қиын жұмысты қабақ шытпай, әзілдесе жүріп атқаратын. Барлығы да туған ауылының көркін айшықтайтын нысан салып жатқанына көңілі қуанып, шаршау дегенді ұмытатын. Олардың қолынан шыққан көз тартар ғимараттар – қай ауылдың да сәні. Адал еңбек қашанда бағаланады. Оғандәлел қатардағы құрылысшылар Орақ Алқалиев – «Қазақ КСР- не еңбегі сіңген құрылысшы», ауданның Құрметті азаматы атағының, сылақшылар бригадирлерінен Мансура Рахметова – «Еңбек Қызыл ту», Талшын Қалбекова және тас қалаушылар бригадирі Қазбек Татаев – ІІІ дәрежелі «Еңбек даңқы» ордендерінің, прораб Шапих Смағалиев – «Еңбектегі ерлігі үшін» медалінің иегерлері. Мекеме басшысы М.Матыбаев «Қазақстан Республикасының Құрметті құрылысшысы», сәулетші Т.Жаудин «Қазақстан Республикасының Құрметті сәулетшісі», Е.Рысқалиев «Қазақстан Республикасының Құрметті жолшысы» атанды. Мұны кейінгі жастарға өнеге болсын деп келтіріп отырмыз. Туған жеріміздің түлегені – тәуелсіздіктің тұсы. Дербес ел болып, өз қасығымыз аузымызға жеткенде ауылға көбірек көңіл бөлінді. Құрманғазы ауылының көшелері асфальттала бастады. Жаңа типтегі мектеп, аурухана, емхана, шағын және орта бизнеске қолдау көрсетілгеннен кейін қос қабатты сауда орындары, бұрын үлкен қалалардан көретін сырты әйнекпен қапталған зәулім ғимараттар салынды. Бүгінде қаладан айырмашылығы шамалы. Жаз мезгілінде жасыл желек жамылып, құлпырып тұрады. Құрылыстар әлі де жалғасып жатыр.
Бүгінде Бұзауслан, Жапырық ауылдары өсіп, мөлтек ауданға айналып кетті. Қазір Болашақ пен Шипажай деген мөлтек аудандарда құрылыс қарқын алуда. Жеке меншік үйлерді айтпағанда, ауылымызда «Жайлы мектеп», Кадыркада 60 пәтерлік үш қабатты тұрғын үйдің құрылысы жүргізілуде. Бірақ қазір құрылыс жұмыстарына бет бұратын жастар аз. Барса тұрақтап қалмайды. Кейбір нысандар сырттан келген жұмыс күшімен тұрғызылады. Мысалы, өзбектер құрылыс саласында ерінбей- жалықпай жұмыс жасайды. Біздің жігіттеріміз олардан осал ма? Өмір бойы құрылыста жұмыс жасап, ел құрметіне бөленген Орақ Алқалиев ағамыздың ізбасарлары қайда? Ауылымыз көркейе түскені, оған шырай беретін ғимараттар өз қолымыздан шыққаны жақсы емес пе? Туған жерімізді түлетсе, оның дамуына қосқан үлесі болып қалады. Ертең Мәлік Матыбаев ағамыз сияқты кейінгі буынға мақтанышпен көрсете алады. Жұмысшы мамандықтар жылында жастарымыз осы жағын да ойлағаны дұрыс.
Қанат ҒҰМАРОВ
